کاخ هستی

سلام

بازم شرمنده که با تاخیر زیهد اومدم ولی میدونم که بازم به بزرگی خودتون منو میبخشید هرچند میدونم که خوانندهها و دوستان این وبلاگ خیلی کم شده ولی من باز برای اونایی که هنوزم سر میزنن مینویسم

میدونین این روزا خیلی درب و داقون قتیپاتیم این چند وقته هر جور که بخواین بد آوردم همه چیه زندگیم ریخته بهم ولی خوب هنوزم دارام تلاش میکنم تا درستش کنم ولی میدونم که مثل اولش نمیشه با این حال از نا امیدی بهتره .

میدونید چیه بچه ها به عنوان یه داداش کوچیکتر بهتون یه توصیه میکنم البته شماها همتون خودتون استادین ولی بچه ها یا یه کاری رو اصلا شروع نکنین یا اگه شروع کردین تا تهس برید و  هیچ وقت نا امید نشین و کارتون روبا جدیت وداشتن یه دید مثبت شروع کنید و به خودتون بگید که من میتونم و باید این کار رو انجام بدم در اون صورت هتمن همه چیز همون طور که میخواین پیش میره امیدوارم که هیچ کدومتون حسرت روزای رفته رو نخورین .

              آنروز که کاخ هستی افراشته اند

                                     پی های غم سرور برداشته اند

             در زیر ستون غم مرا کاشته اند

                                     گویی که مرا ز سنگ پنداشته اند

شهرام

سربه زیر و سخت