آسمان

آسمان؛
           گریه کن و بگذار
                    تا زمین از ترنم اشکهایت سرسبز شود 
                       و
پر کن ساغر خالی لاله را 
                    
                           تا بنشوم از آن شراب تلخ آسمانی

و در طراوت سرسبز زمین مستانه گردش کنم

                                                                  شهرام
                                                            سربه زیروسخت

سپاسیه

واقعآ خوشحالم که دوستای خوبی مثل شماها دارم این ثروتا رو با دنیا هم عوض نمیکنم
دوستایی همیشه همراه واقعآ کم پیدا میشن من لیاقت اینهمه خوبی رو ندارم 
حسابی شرمندم کردین
                                  دوست دار همه شما     نویسنده حقیر این وبلاگ 
                                                                           شهرام 
                                                                    سربه زیر وسخت  

زبان شیشه ها

سکوت سنگینی در دلم حاکم شده
                        گوشهایم از سنگینی این سکوت به درد آمده است

کسی نیست تا فریاد برآرد دل را 
                                بشکند این سکوت بی حاصل را

ناگهان آسمان غرید صدا در داد
                              بشکست سکوتی را که در دل بود

بعد آن بارشی آرام روی شیشه
                               نغمه ها را در فضا آکنده می کرد

بر غبار روی شیشه به انگشتی نوشتم ( عشق )
                              تو گویی شیشه هم با من به دردم گریه میکرد

                                                  شهرام
                                            سربه زیر وسخت

زیبا ترین لحظه ها

                     زیبا ترین لحظه ها
باید می رفتم به خونه قدیمی سر میزدم و گلها و باغچه ها رو آب می دادم . بعد از تموم شدن کارا رفتم و رو ایوون پشت خونه زیر پنجره روبه روی باغچه همون جایی که صندلی قدیمی مادر بزرگ هنوز اونجا بود و باد تکونش میداد نشستم سرم به پشت صندلی چشمام بستم نمیدونم چه قد طول کشید که با صدای شرشر آب و بوی برگ درختای نارنج چشمام باز کردم و دیدم که داره بارون میاد . چه قدر نشاط آور بود . بوئ خاک ؛ برگای نارنج ؛ چکه کردن بارون رو برگا . نفس عمیقی کشیدم و دوباره چشام بستم ایندفعه با نوازش نور آفتاب به پشت پلکام بازم چشمام باز کردم . بارون بند اومده بود از بین دوتا درخت نارنج تو باغچه رنگین کمونی رو که از رو  زمین تا قلب آسمون رفته بود دیدم چه رنگای زیبایی داشت . نفهمیدم که کی دوباره چشمام بسته شد ولی این بار با نسیم خنکی کخ به صورتم می خورد چشمام باز کردم و آسموننی رو که ستاره هاش دونه دونه بهم چشمک میزدن رو دیدم . از دیدن اینهمه زیبایی به وجد اومده بودم

                  اونجا بود که به شکوه و عظمت خالق طبیعت پی بردم


                                                شهرام
                                          سربه زیر و سخت

بیقوله

بدان

آن زمان که فراموش کنی با چشمانت به دیگران نگاه کنی

آن وقت است که دنیا به بیقوله ای تبدیل می شود که در آن تتنها موجودی زندگی می کند

                              به نام (مــــــــــن )

                                                     شهرام
                                              سربه زیر و سخت