زبان شیشه ها

سکوت سنگینی در دلم حاکم شده
                        گوشهایم از سنگینی این سکوت به درد آمده است

کسی نیست تا فریاد برآرد دل را 
                                بشکند این سکوت بی حاصل را

ناگهان آسمان غرید صدا در داد
                              بشکست سکوتی را که در دل بود

بعد آن بارشی آرام روی شیشه
                               نغمه ها را در فضا آکنده می کرد

بر غبار روی شیشه به انگشتی نوشتم ( عشق )
                              تو گویی شیشه هم با من به دردم گریه میکرد

                                                  شهرام
                                            سربه زیر وسخت
نظرات 7 + ارسال نظر
بهروز جمعه 24 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 09:20 ب.ظ http://behroozlog.blogsky.com

سلام وبلاگ قشنگی داری یه سری به ما بزن

نسترن!! شنبه 25 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 09:59 ق.ظ

دلی خواهم که از او درد خیزد....بسوزد عشق ورزد اشک ریزد!.....به فریادی سکوت جان گزا را ...به هم زن در دل شب های وهو کن ......وگر یارای فریادت نماندست....چو مینا گریه پنهان در گلو کن!!

نسترن!!(بازم من) شنبه 25 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 12:24 ب.ظ

صفای خاطر دل ها ز درد است......دل بی درد همچون گور سرد است.....

سلام به دوست همیشه همراه

شعرای قشنگی بود . خیلی قشنگ

موفق باشی و سربلند

دوست تو شهرام

بهار یکشنبه 26 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 11:46 ق.ظ http://queen-of-dreams.blogsky.com

سلام دوست خوبم ... ببخشید که دیر شد ... راستش من بهتون سر میزدم اما وقت نکردم واستون کامنت بزارم .... خوش به حالتون که میتونین شعر بگین و احساسات خودتونو از این طریق بیان کنین ... سکوت تلخ ترین صداست .... ایشالا اگه مشکلی دارین زودتر حل بشه ... راستی قالبتون خیلی قشنگه ... من لینکه شمارو دارم و هر وقت که بتونم بهتون سر میزنم و منتظر آپ بعدیتون هستم ... موفق و موید باشین

کریم یکشنبه 26 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 12:20 ب.ظ http://kybest.blogsky.com

با عرض سلام
از این شعر زیبای که نوشتی واقعا خوشم اومد از وبت هم همین تور اگه موافق بودی به من خبر بده تا تبادل لینک کنیم

آی سان یکشنبه 26 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 02:41 ب.ظ

قشنگ بود مثل همیشه.فکر کنم بدونین که چقدر سکوت رو دوست دارم.انسان همواره حرفهایی دارد برای گفتن و حرفهایی برای نگفتن...ارزش هرکس در حرفهایی است که برای نگفتن دارد...به این میگن یه سکوت عمیق!قعری که سرشار از گنجه ولی گوهر وجودش از شدت تاریکی و خلوت روح عمیقش دیده نمیشه.چه خوب بود که تنها محرم واقعی هر کسی باراااان بود و بس.انسان همیشه باید اندیشه هایی داشته باشه که فقط بین خودش باشه و خداش.نه هیچکس دیگر...نه حتی عزیزترین کسش... نه حتی...
مدت ها بود که ننوشته بودم. شعرتون بهانه ی قشنگی بود که بعد از روزها اندیشه هام رو مکتوب کنم...هرچند کوتاه!
آزاد و آزاده باشید
همکلاسیتان:آی سان

باران شبگرد یکشنبه 26 تیر‌ماه سال 1384 ساعت 06:27 ب.ظ

salam dadashe khobam .....nabinam narahatitooo onvaght manam narahat mishaam ..shere gashangii bood valii deltang bood... omidvaram hamishee sabor bashii mesle hamishee ma injori yad gereftim baham mage naa? pas movazebe khodet bash..

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد